Ontdekkingreis naar jezelf

Jasmin – mijn naam verbindt 2 culturen en toch voelde ik me vaak alleen …

Ik heb een heel ontwikkelproces doorlopen voordat ik echt in mijn kracht durfde te staan. Ik ben opgegroeid tussen twee culturen, waardoor ik een groot aanpassingsvermogen heb ontwikkeld en heel flexibel en open ben geworden. Maar ik had nooit het gevoel ergens echt bij te horen en vond het moeilijk om duidelijk voor mezelf op te komen.

Persoonlijke zoektocht naar vervulling – ver van de samenleving geconfronteerd met mijn diepste angsten…

Zo ben ik na mijn eindexamen eerst een tijdje gaan reizen omdat ik niet wist welke kant ik op wilde. Vervolgens heb ik met mijn vriend 3,5 jaar afgelegen in Noord-Spanje gewoond. We waren op onszelf aangewezen, kregen er twee kinderen. Voor mijn persoonlijke ontwikkeling was dat een heel belangrijke periode, gekenmerkt door jong moederschap, veraf van mijn familie en vrienden min of meer zelfvoorzienend zien te overleven in een vreemd land.

Ik besefte dat mijn vertrek naar Spanje een vlucht was. Een vlucht voor een wereld waar ik me niet in thuis voelde en waar ik niet voor mezelf durfde op te komen, omdat ik bang was dan afgewezen te worden. In plaats daarvan groeide mijn verzet en liep ik weg. Wat leek het toen makkelijk om anderen te verwijten dat ze mij geen ruimte gaven om mezelf te zijn en ik geloofde het nog ook! Pas toen in dat isolement in de Spaanse Pyreneeën, zonder afgeleid te worden door televisie, internet of wat dan ook, drong het tot me door dat alleen ikzelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen levensgeluk. Als ik iets van mijn leven wilde maken, moest ik voor mezelf opkomen en mezelf laten zien! Ik voelde steeds meer dat mijn leven in Spanje een soort uitstel was van het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Een pijnlijk besef, maar toen ik dat door had, wilde ik mezelf niet langer voor de gek houden.

Kwetsbaar durven zijn – en daardoor in mijn kracht komen en verbinding ervaren…

Toen verdampte mijn verzet en kon ik voluit “ja” zeggen, ja voor mezelf, ja voor mijn wens tot verbinding en ja voor mijn verlangen om terug te keren naar de samenleving waar ik andere mensen in hun proces van groei en ontwikkeling wilde stimuleren.

Samen met mijn vriend en onze twee zonen van toen 2 en 3 jaar oud kwam ik op mijn 25ste terug naar Nederland om daar een nieuwe start te maken. Aanvankelijk was het moeilijk mijn weg te vinden. Ik had immers een heel aparte ontwikkeling doorgemaakt, waardoor ik weer het gevoel kreeg er niet bij te horen. Maar ik was gedreven en wilde vooruit. Ik begon meteen met mijn opleiding en gaf me op voor passend vrijwilligerswerk. Daar heb ik geleerd hoe ik mijn krachten juist in kan zetten door zichtbaar te worden en verbindingen te maken. Al een jaar later, in 2000, had ik een betaalde baan in de welzijnssector gevonden. Sindsdien ondersteun ik mensen op hun weg naar een leven met meer energie, plezier en vervulling. En geloof me, dat voelt zo rijk, daar geniet ik elke keer weer opnieuw van!

Leven en werken vanuit kracht – zachtmoedig, kwetsbaar en met lef ervoor gaan …

Ik voelde dat er geen weg terug was en ben de confrontatie met mijn angsten en onzekerheden aan gegaan. Dat was een bijzonder leerproces. Via meditaties en droomanalyses ontdekte ik hoe, tot op dat moment verborgen kanten van mijn onbewuste, mijn gedrag bepaalden. Zo ontdekte ik dat ik het contact met mijn gevoelens kwijt raakte als ik geconfronteerd werd met lastige situaties. Ik ging dan meteen in mijn hoofd zitten, zat vol meningen en oordelen. Eigenlijk stelde ik me boven alles om maar niet kwetsbaar te hoeven zijn. En dan raakte ik het contact kwijt, het contact met mijn eigen gevoelens en het contact met de mensen om me heen. Terwijl ik diep van binnen juist hunkerde naar verbinding. Toen kreeg ik enkele bepalende dromen en voelde ik dat ik werd gedragen door grotere krachten. Ik heb een diepe verbondenheid met de natuur en het universum ervaren. Vanuit die verbondenheid leerde ik steeds meer te vertrouwen op mijn innerlijke krachtbronnen en mijn intuïtie. Toen durfde ik me ook meer kwetsbaar op te stellen en open met anderen te delen wat er in mij omging. Dat was in het begin doodeng! Maar ondanks heftige confrontaties met diepe angsten en verdriet, wist ik van binnenuit dat dit was wat ik echt wilde. Ik wilde zichtbaar worden, laten zien wat er in mij leeft, daar ruimte aan geven en me van daaruit verbinden met de mensen om me heen. Ik voelde dat ik kon dragen wat op mijn weg kwam en dat ik er alleen maar sterker van werd. Ik wilde niets meer uit de weg gaan, maar alle uitdagingen aangaan die op mijn pad kwamen.