Over emoties gesproken…
“Sorry, dat ik besta!”
Ik zeg dat wel eens als grap tegen mijn partner, als ik het gevoel heb hem tot last te zijn. Meestal lachen we er dan samen om.
Maar ik ken ook momenten van onzekerheid waarin ik wel het gevoel heb dat ik me zou moeten verontschuldigen voor mijn aanwezigheid. Je kent dat vast ook. Momenten waarin jij je niet sociaal wenselijk gedraagt, wanneer je niet kunt voldoen aan verwachtingen, momenten van falen, als je over grenzen heen gaat of het gevoel hebt anderen tot last te zijn…
Gegijzeld door schuldgevoelens
Je kunt het zo gek niet bedenken en je voelt je schuldig.
Neem je een dagje vrij om voor je kind te zorgen, voel jij je schuldig tegenover je werkgever. Ga je wel werken, dan voel jij je schuldig tegenover je kind. Vanuit grote betrokkenheid ben je geneigd alle verantwoordelijkheid naar je toe te trekken.
Zo wordt er – althans in jouw beleving – altijd iemand tekort gedaan en leidt elke keuze tot schuldgevoelens.
Het feit dat je het beter hebt dan een geliefd persoon, kan schuldgevoelens veroorzaken – zelfs al heb je daar geen enkele invloed op. Zo sprak ik onlangs met een cliënt die zich schuldig voelde omdat zij gezond is, terwijl haar moeder chronisch ziek is en nog maar weinig kan.
Er zijn altijd mensen in de wereld die het slechter hebben dan jij. Dat kan zwaar op je drukken.
Of je voelt je schuldig omdat je te stil bent, niet gezellig genoeg, bepaalde dingen niet goed begrijpt, een flapuit bent, te dominant of te afwachtend, een burn-out hebt. Dus hoe je ook bent en wat je ook voelt of doet:
elk facet van jouw persoonlijkheid kan je een gevoel geven iemand tot last te zijn en een schuldgevoel bij je oproepen.
… …
Schuldgevoelens vragen iets onmogelijks van je
Bovenstaande voorbeelden geven weer hoe je wordt gegijzeld door schuldgevoelens die het onmogelijke van je vragen.
- Het is onmogelijk om het voor iedereen goed te doen.
- Het is onmogelijk ieders last te verlichten. Iedereen heeft zijn eigen lot te dragen.
- Het is onmogelijk om je persoonlijkheid om te toveren tot een ideaalplaatje.
Waar komen al die schuldgevoelens dan toch vandaan?
Je beschouwt het als persoonlijk falen als iemand zich tekort gedaan voelt. Je hebt moeite jouw eigen onvolmaaktheden te accepteren. Je verwacht van jezelf dat je alles kunt en het iedereen naar de zin maakt.
Schuld is een uiting van valse hoop
Schuld is een uiting van valse hoop die voortkomt uit verkeerde overtuigingen zoals:
“Pas als jij je gedraagt als de ideale moeder, vader, dochter, zoon, partner, vriend/in, dan ben je de liefde waard.”
“Zolang je op je werk iedereen tevreden houdt, krijg je de erkenning waar je zo naar verlangt.”
Je gaat ervan uit dat je positieve aandacht en waardering alleen verdient wanneer je voldoet aan het ideale plaatje.
Dat noem ik valse hoop, omdat je nooit in staat zult zijn om aan alle eisen van jouw ideaalbeeld te voldoen.
Van schuldgevoel naar zelfcompassie
Dat ideale plaatje drukt als een loden last op je schouders. Hoe onzekerder je bent over jezelf, hoe zwaarder je deze last ervaart en hoe beklemmender de schuldgevoelens zijn. Die schuldgevoelens zorgen ervoor dat je steeds verder verwijderd raakt van jezelf.
Wees niet de slaaf van je schuldgevoelens. Je bent geen supermens die alles kan en nooit fouten maakt. Besef vanuit je gezonde verstand dat dit helemaal niet erg is. Leer jezelf accepteren vanuit zelfcompassie en laat je niet gijzelen door misleidende schuldgevoelens.
Zoals je bent, ben je al helemaal goed, inclusief alle schoonheidsfoutjes. Die horen er gewoon bij!
P.S. Over emoties gesproken … wil je meer ontdekken over de invloed van emoties?
Bekijk dan mijn blogs:
Zo kom je uit de greep van angst
Lentekriebels – een boost aan positieve emoties
Ruzie als stimulerende wake-up call
Zoek je hulp bij het leren loslaten van schuldgevoelens? Neem gerust contact op met me. Ik help je graag verder.
