Een stilteretraite – waarom ik het deed en wat het me opleverde
Van ‘Ik zou dat echt niet kunnen’ tot ‘Dit staat ook nog op mijn verlanglijstje’ en ‘Wow, wat gaaf!’ – ik krijg de meest verschillende reacties als ik vertel dat ik onlangs een week op een stilteretraite ben geweest.
Vervolgens willen mensen er van alles over weten. Wat het precies inhoudt, waarom ik dat deed en wat het me heeft gebracht.
Als je daar ook benieuwd naar bent, lees dan vooral verder…
Vervolgens willen mensen er van alles over weten. Wat het precies inhoudt, waarom ik dat deed en wat het me heeft gebracht.
Als je daar ook benieuwd naar bent, lees dan vooral verder…
Wat is een stilteretraite precies?
Stilteretraites zijn er in allerlei soorten en maten. Maar waar het overal op neerkomt is dat je niet praat met de andere deelnemers. Naast het zwijgen geldt ook telefoon op vliegtuigstand, geen boeken lezen en geen muziek luisteren. Dus kortom zoveel mogelijk omgevingsprikkels buitenhouden die de aandacht van jezelf afleiden.
Ik heb gekozen voor een retraite met een vaste dagstructuur. Yoga, ademhalingsoefeningen en een ochtendmeditatie van 7.00 tot 8.15 uur. Daarna ontbijt en wat tijd voor jezelf. Van 10.00 uur tot 13.00 uur een programma met meditaties en persoonlijke bezinningsmomenten. Van 16.00 uur tot 18.00 uur weer een combi van yoga, meditatie en inspiratie en na het avondeten nog een ontspannen stilteritueel om de dag gezamenlijk af te sluiten.
Ik heb gekozen voor een retraite met een vaste dagstructuur. Yoga, ademhalingsoefeningen en een ochtendmeditatie van 7.00 tot 8.15 uur. Daarna ontbijt en wat tijd voor jezelf. Van 10.00 uur tot 13.00 uur een programma met meditaties en persoonlijke bezinningsmomenten. Van 16.00 uur tot 18.00 uur weer een combi van yoga, meditatie en inspiratie en na het avondeten nog een ontspannen stilteritueel om de dag gezamenlijk af te sluiten.
Waardevolle inzichten
Ik was er 6 dagen en elke dag kende dezelfde structuur. De eerste twee dagen wist ik nog niet zo goed wat ik met mezelf aan moest. Ik had de neiging om mezelf actiedoelen te stellen voor de pauzes waarin ik alleen was, zoals in de middag minimaal 1,5 uur wandelen. Ik wilde mijn tijd immers zinvol besteden. Ja, ja ik kwam mijn valkuil van zinvol bezig moeten zijn weer tegen en voelde meteen de druk die dat kan geven 😉.
Ook leefde ik in het begin heel erg toe naar een volgende groepsbijeenkomst, ervan uitgaande dat die mij iets bijzonders zou opleveren. Daar besefte ik hoe mijn verwachtingshouding me in de weg kan staan. Verwachtingen over een bepaalde uitkomst laten mijn aandacht wegdrijven van het hier en nu. Ik kan niet voluit genieten van wat er al is zolang ik verlang naar iets anders. Zomaar twee waardevolle inzichten naar twee stiltedagen.
Ook leefde ik in het begin heel erg toe naar een volgende groepsbijeenkomst, ervan uitgaande dat die mij iets bijzonders zou opleveren. Daar besefte ik hoe mijn verwachtingshouding me in de weg kan staan. Verwachtingen over een bepaalde uitkomst laten mijn aandacht wegdrijven van het hier en nu. Ik kan niet voluit genieten van wat er al is zolang ik verlang naar iets anders. Zomaar twee waardevolle inzichten naar twee stiltedagen.
Waarom op stilteretraite gaan?
Het leek me heerlijk om enkele dagen alles achter me te laten en naar een prachtig natuurgebied te gaan. Daarbij wilde ik heel graag ervaren wat de stilte met me deed. Ik mediteer dagelijks en ken de ervaring van diepe innerlijke rust die een meditatie je kan opleveren. Ik was benieuwd of je na enkele stiltedagen gecombineerd met intensief mediteren nog een laagje dieper kon komen en hoe ik dat zou gaan ervaren. Ook wilde ik deze week gebruiken om me te herbezinnen op mijn missie van waaruit ik werk en of ik nog op de goede weg ben.
Intense waarnemingen
Waar ik tijdens de eerste twee dagen nog best veel innerlijke onrust heb ervaren, werd het vanaf de derde dag steeds stiller in mij. Op een gegeven moment was ik zelfs het besef van de dagen kwijt. Ik kwam steeds meer in het hier en nu. Gek genoeg leek daarbij mijn waarnemingsvermogen ook steeds scherper te worden. Tijdens mijn middagswandelingen door de gekleurde herfstbossen lichtten de kleuren steeds feller op. Dat was prachtig om te zien. En het eten proefde anders. De smaken leken voller, de geuren intenser. Waar ik gewend ben om mijn maaltijden snel weg te happen, nam ik er nu echt de tijd voor en genoot ik daar voluit van.
.
De essentie raken
Wat me het meest verraste én ontroerde was dat ik op een diepere laag van bewustzijn kwam. Op die laag deed mijn ego-bewustzijn met al zijn gedachtespinsels van verwachtingen, doelen en oordelen er niet meer toe. Er was eigenlijk alleen nog vreugde en genot voelbaar en een besef van diepe verbondenheid met alles en iedereen om me heen.
Ik heb eens een Indiase goeroe horen vertellen dat vrede en vreugde de essentie zijn van ons bestaan. Als het ons lukt om onze ego-lagen los te laten, dan zouden wij diep van binnen alleen nog maar vrede en vreugde ervaren. Die innerlijke vrede ken ik wel. Dat diepe besef van rust, acceptatie en overgave heb ik op diverse momenten in mijn leven ervaren. Maar de vreugde ervaren als essentie van ons bestaan dat al het leven met elkaar verbindt, had ik nooit zo gevoeld. Het was magisch toen ik dat tijdens de stilteretraite gebeurde en het heeft me tot tranen toe diep geraakt.
Bezinning op mijn missie
Dankbaar ben ik ook dat ik weer zo diep kon intunen op mijn missie. Mensen helpen om zich te bevrijden van oude verstrikkingen waarmee zij zichzelf tekort doen en thuisbrengen bij zichzelf. Zodat je zonder masker naar buiten durft te treden en jezelf echt laat zien en horen. Zodat je vanuit een innerlijke zielsverbinding verbindingen kunt aangaan met de mensen om je heen.
Ik voelde de drive om me hier met heel mijn hart en ziel voor in te zetten.
Maar ik voelde ook dat de manier waarop ik dat de laatste tijd deed niet meer klopt voor mij. Ik zette te veel mannelijke energie in. Dat wil zeggen dat ik te veel deed op wilskracht, op een hoog tempo doordenderde en ik met teveel dingen tegelijk bezig was. Ik doorvoelde de spanningen die ik zelf creëerde en hoe moe ik ervan was. Ik stond niet meer stil bij kleine successen en deed teveel op de automatische piloot. Kortom, ik was te gehaast. Vanuit die afstand in stilte kon ik dat duidelijk zien en doorvoelen.
Ik voelde de drive om me hier met heel mijn hart en ziel voor in te zetten.
Maar ik voelde ook dat de manier waarop ik dat de laatste tijd deed niet meer klopt voor mij. Ik zette te veel mannelijke energie in. Dat wil zeggen dat ik te veel deed op wilskracht, op een hoog tempo doordenderde en ik met teveel dingen tegelijk bezig was. Ik doorvoelde de spanningen die ik zelf creëerde en hoe moe ik ervan was. Ik stond niet meer stil bij kleine successen en deed teveel op de automatische piloot. Kortom, ik was te gehaast. Vanuit die afstand in stilte kon ik dat duidelijk zien en doorvoelen.
.
“Ja”
Op de laatste dag werd ons gevraagd met welk woord wij het zwijgen wilden breken en dat dan hardop uit te spreken. Ik voelde aan alles dat ik alleen maar ‘ja’ wilde zeggen. Ja op alle waardevolle inzichten en eye-openers. Ja op de prachtige ervaringen in stilte. Ja op de hernieuwde innerlijke verbinding met mezelf en het leven. Ja op de vreugde.
En als je mij vraagt of een stilteretraite ook voor jou de moeite is, dan zeg ik ook daar volmondig ja op!
Het is een prachtig cadeau om jezelf te geven!
En als je mij vraagt of een stilteretraite ook voor jou de moeite is, dan zeg ik ook daar volmondig ja op!
Het is een prachtig cadeau om jezelf te geven!
