Hoeveel bezieling ervaar je in jouw leven?
Misschien vraag jij je af met wat voor zweverige vraag ik nu weer kom. Dat mag.
Maar weet je, voor mij is bezieling helemaal niet zweverig. Het gaat over voelen dat je toegewijd bent. Dat je voelt dat het er toe doet waar je mee bezig bent. Het gevoel van verbinding dat je erbij ervaart. Verbinding met jouw diepste verlangen, verbinding met de mensen om je heen en verbinding met een groter geheel.
Dus met mijn vraag over bezieling nodig ik je uit om na te gaan hoeveel toewijding je voelt bij de dingen die je doet en hoeveel verbinding je ervaart in jouw relaties. Denk daarbij ook aan de relatie met jezelf.
Want ik schrik ervan hoeveel mensen bezieling missen in hun leven. Afgelopen week nog had ik een gesprek met een vrouw van 43 jaar. Haar leven werd al jaren volledig bepaald door een overvolle agenda. Er was geen vrije ruimte meer over. Zij had geen idee waarom ze deed wat ze deed. Ze wist alleen maar dat het moest. Van wie? En waarvoor? Daar had ze geen duidelijk antwoord op. Eigenlijk had ze ook geen tijd om bij mij te komen. Zij voelde zich schuldig dat ze bij mij zat in plaats van op haar werk. Het was dat haar werkgever haar had opgedragen om hulp te zoeken. Uit zichzelf was ze niet gekomen. Maar nu ze er toch was en nadat we een tijdje hadden gepraat, voelde ze hoe goed het haar deed om eens stil te staan bij zichzelf – ook al was het confronterend. Het was een wake-up call die zij dringend nodig had.
Jezelf kwijt
Soms word je zo opgeslokt door de waan van de dag en voordat je het doorhebt beland je in een sleur en ga je door op de automatische piloot. Jaren later, vaak opgeschrikt door een crisissituatie zoals een burn-out, een relatiebreuk, ziekte, verlies van een dierbaar persoon of ontslag, kijk je terug. Eerst heb je geen idee over hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen. Totdat langzaam de mist begint op te stijgen en de kwartjes gaan vallen. Je wordt wakker uit een diepe slaap. Je was jezelf helemaal kwijt geraakt.
Om te voorkomen dat je jezelf kwijt raakt, is het belangrijk om geregeld rust- en reflectiemomenten in te bouwen. Om te checken hoe het met je gaat. Of je nog op het goede spoor zit. Het nog goed gaat met je relatie. Je nog blij bent met wat je doet. Of er bezieling is in je leven.
Hoe eerder je ongemak opmerkt, hoe sneller je kunt bijsturen. Het klinkt zo simpel, dat ik het bijna niet durf op te schrijven. Maar ik doe het toch, omdat ik te vaak zie dat mensen er niets mee doen.
Quick fix – kiezen voor de minste weerstand
Tegen beter weten in loop je door zonder bij te sturen. ‘Ik wil geen gedoe in het hier en nu. Geen schuldgevoelens. Dus ga ik maar gewoon door zoals altijd. Het lost zich straks vast vanzelf weer op.’ Geloof je dat echt? Maar ik begrijp dat als je het druk hebt en geen zin in allerlei gedoe, dit de meest aantrekkelijke optie is. Op de korte termijn levert dit je de meeste voordelen op. Dat noem ik de quick fix.
Toch is het niet slim om je door korte-termijn voordelen te laten verleiden. Want op de lange termijn vergroot je de kans dat je op een gegeven moment keihard ergens tegenaan botst. De schade die dat veroorzaakt ruim je niet zomaar op.
Real fix – focus houden op je gewenste doel
Door tijdig in te grijpen kun je jezelf en anderen een hoop lange-termijn ellende besparen. Je bent je bewust van je veranderwensen, houdt focus op je gewenste doel en bent bereid om de nodige stappen te zetten. Dat is de real fix.
Stap 1: Bewust waarnemen.
Hoe ervaar je de huidige situatie? Is de huidige situatie afgestemd op je behoeften? Waar wel, waar niet?
Stap 2: Focus vasthouden op jouw wensen en behoeften.
Wat wil je veranderen? Hoe zien die gewenste veranderingen uit? Visualiseer het voor je.
Stap 3: Gerichte acties ondernemen.
Bepaal voor jezelf een eerste concrete stap die je richting je gewenste doel brengt. Dit hoeft geen grote stap te zijn. Het belangrijkste is dat je in beweging komt. Zo laat je zien dat je jouw veranderwensen serieus neemt en dat je bereid bent om te gaan voor een bezield leven.
Word je weerhouden door schuldgevoelens? Lees dan mijn blog In de van schuldgevoelens.
