Zo verlaat ik mezelf…
Ik stijg op en zweef
glijd overal overheen
op veilige afstand beschouwend wat er beneden gebeurt…
…op aarde.
Waar de driften huizen
strijd wordt aangegaan
passie wordt beleefd.
Ik zie het en voel niets.
Ik vind er alleen wat van.
Met scherp verstand, kil en afstandelijk.
Mijn pijn en verlatenheid voel ik niet.
Het verlangen naar verbinding ligt buiten mijn bewuste aandacht.
Ik waan me veilig op de hoogte.
Wel alleen.
geen steun van anderen.
geen steun van mezelf.
Ik laat mezelf in de steek als ik ga zweven,
als ik mijn lichaam ontstijg en in de kille hoogte verblijf.
In schijnveiligheid.
Terwijl mijn lichaam schreeuwt
‘Kom terug, verlaat me niet!
Ik hoor bij je. Vertrouw op mijn wijsheid.’
Hoe verlaat jij jezelf?
Jezelf verlaten – we doen het allemaal. Dagelijks. Het is een diep ingesleten reflex om je te behoeden voor emotionele pijn. Als kind al heb je dat beschermmechanisme ontwikkeld. En nu je volwassen bent, werkt het nog steeds. Er hoeft maar iets getriggerd te worden dat je op een pijnlijke manier kan raken, en het beschermmechanisme gaat aan. Op de automatische piloot, zonder dat je het doorhebt. Alleen jammer, dat je jezelf daarmee zo tekort doet.
Als kind was die bescherming helpend. Maar nu je volwassen bent, saboteert die je persoonlijke ontwikkeling naar vrijheid en onafhankelijkheid en staat die een gelijkwaardige verbinding met anderen in de weg.
Stap 1 om uit de verstrikking met dit beschermmechanisme te komen is bewustwording van de manier waarop je jezelf verlaat. Om het wat makkelijker te maken voor je deel ik hieronder 4 veel voorkomende manieren:
4 veel voorkomende manieren om jezelf te verlaten
Uit je lichaam – in je hoofd
Dat is ook mijn manier. In het gedicht hierboven heb ik beschreven hoe het bij me werkt. Kenmerkend is dat je het contact met je lichaam kwijt raakt en je afsluit voor jouw gevoelens. Je zit in je hoofd. Bent alert. Niets en niemand kan je nog raken. Je zit op je eigen eilandje. Je bent het vast ook in contact met anderen tegengekomen. Fysiek is de ander aanwezig, maar je krijgt er maar geen echt contact mee. Hoe goed je ook je best doet, het blijft afstandelijk tussen jullie. Je voelt geen echte betrokkenheid.
Opgaan in de ander
Je stelt je volledig open voor de ander. Voelt alles wat de ander nodig heeft. Hoe het met hem gaat. Je bent erop gericht het de ander zo comfortabel mogelijk te maken. Als het niet goed gaat met de ander, heb je daar zelf ook last van. Je trekt alle verantwoordelijkheid over het welbevinden van de ander naar je toe – ook al hoort die niet bij jou. Het gaat pas goed met je als het goed gaat met je omgeving. Daarin verlaat je jezelf. Want je omgeving heeft vaak andere dingen nodig dan jij. Maar omwille van het samenzijn en het in stand houden van de harmonie ben je bereid jouw eigen behoeften op te offeren.
Innerlijke criticus
Je levert continu negatief commentaar op je doen en laten, vaak in de vorm van zelfverwijten. Je hebt geen goed woord over voor jezelf. Terwijl ik haast zeker durf te stellen dat je verder niemand zo keihard veroordeelt als jezelf. Jouw focus ligt op je tekortkomingen en je onvolmaaktheden. Dat we die allemaal wel hebben en jij dus ook, boeit niet. Jouw criticus heeft daar geen enkel begrip voor. Jezelf verlaten door de innerlijke criticus wordt gekenmerkt door volledig gebrek aan zelfcompassie en zelfacceptatie. Door de stem van je criticus zoveel macht te geven doe jezelf op allerlei fronten tekort.
Verslavingsgedrag
Je eerste reflex als er iets pijnlijks wordt geraakt is grijpen naar een middel dat verlichting geeft zoals een glaasje wijn. Of troost zoeken door te eten, emo-eten. Zonder dat je bewust doorhad dat er iets werd getriggerd, zie je jezelf opeens zitten met een leeg zakje chips in de hand. En onderschat niet de impact van medicijnen. Naar schatting zijn een half miljoen mensen in Nederland verslaafd aan slaap- of kalmeermiddelen en/ of pijnstillers. Behalve middelenverslaving kan er ook sprake zijn van gedragsverslaving. Denk bijvoorbeeld aan extreem hard werken, veel sporten, daten. Door jezelf continu bezig te houden verlies je het contact met jezelf. Je hebt er alles voor over om niet bij je gevoel te komen.
Zo ontdek je hoe je jezelf verlaat
Onderzoek de komende dagen hoe je regeert in situaties die een onprettig gevoel bij je losmaken. Denk daarbij aan situaties die spanning oproepen, angst, pijn of verdriet.
Wat is je eerste reflex?
Houd dat voor jezelf gedurende een aantal dagen bij.
Dan herken je op een gegeven moment vast een patroon.
Die herkenning is stap 1 in je bewustwordingsproces op weg naar jezelf.
Leuk als je hieronder wilt delen, wat je hebt ontdekt.
