Vandaag doe ik iets spannends. Ik deel een persoonlijk stuk dat ik onlangs na een diep ingrijpende ervaring heb geschreven.
De eenzaamheid van mijn innerlijke kind
“Als ik me omdraai, dan ontmoet ik leegte.
Eenzaamheid. Er is niemand.
Dit heb ik te nemen.
Dat ik alleen was.
Geen begrip. Geen steun. Geen koesteren.
Het doet zo zeer. De pijn van de leegte.
Haast niet te verdragen voor mijn kleine meisje.
Het is oorverdovend stil.
Niemand die naar haar omkijkt.
Alsof zij niet bestaat.
Door de ogen van de ander, wordt zij niet gezien.
Zo verdwijnt ook haar blik in de leegte.
Waar de angst uitdooft en de pijn.
Wat hunkert zij naar een warm gebaar.
In de diepte ligt zij opgerold. Donker. Alleen.
Ze houdt zich vast aan zichzelf. Het blijft koud.
Het verscheurt mijn hart als ik haar zie liggen.
Klein meisje toch wat moest jij doorstaan. Zo jong al in de steek gelaten en alleen.
Wat heb je geleden.
Ik kruip naar je toe. Kom achter je liggen en houd je vast. Ik voed je me mijn warmte.
Adem in en adem uit. Het komt goed lief meisje. Ik ben er voor je.
Ik voel dat je nog verstijfd bent van angst en kou. Ik geef je alle tijd om op te warmen.
Je veilig voelen.
Wees gerust. Ik blijf bij je. Ik laat je niet in de steek lieve schat.
Ik geef je alle tijd om op adem te komen.
Om te ontdooien. Te voelen.
Dat er maar veel liefde naar je hart mag stromen.
Liefde breekt het ijs.
Onder het ijs klopt je hart.“
De pijn van je innerlijke kind ontmoeten
Ik wil dit met jullie delen omdat velen van jullie de eenzaamheid van het innerlijke kind zullen herkennen. Meestal doen we ons best om zo ver mogelijk van die pijn en leegte weg te blijven. Heel begrijpelijk, maar je bent er niet mee geholpen.
Zolang je de confrontatie met oude pijn vermijdt, blijf je hangen in oude dynamieken die je welbevinden niet dienen. Je raakt verstrikt in vermijdingsgedrag.
Ondertussen hunkert je innerlijke kindje naar warmte en liefde. Het wil gezien worden, erkenning krijgen, gekoesterd worden.
Als jij het lef hebt om naar je innerlijke kind toe te bewegen – ook al doet het zeer – dan open je de weg naar heling. Je kunt beter de pijn aangaan, dan onderdrukken. Onderdruk je de pijn, dan creëer je alleen maar meer pijn. En dat is zo onnodig.
De pijn van het innerlijke kind brengt je bij jouw diepste essentie. Eindelijk terug bij jezelf! Dat is zo’n enorme rijkdom die je voor geen goud wilt missen.
Geloof me, ik spreek uit ervaring. Ik gun het je zo om je met die innerlijke rijkdommen te verbinden. Ga ervoor!
Zoek je daar hulp bij, dan neem gerust contact op met me. Ik help je graag verder.
