Zo word je weer wie je bent

Weet je, helemaal diep van binnenuit wil je gezien te worden zoals JIJ bent. Zonder opsmuk. Zonder een knellend keurslijf. Diep van binnenuit weet je echt wel dat je niet hoeft te voldoen aan een ideaalplaatje. Het is je hoofd die je voor de gek houdt. Je onderbuikgevoel weet wel beter.

Een stel wandelende hoofden

Zo jammer dat we niet van kleins af aan gestimuleerd worden om meer ruimte te geven aan ons onderbuikgevoel. Op verschillende manieren werden we in onze jeugd afgeremd om ons vrij te uiten, om onze creatiekracht vrij te laten stromen. We leren af om ons te uiten vanuit onze unieke zelf. In plaats daarvan worden we opgevoed tot een wandelend hoofd. Alles moet passen in een plaatje, is beredeneerd en heeft een functie. Op school leren we dat vertrouwen op onze intuïtie niet oké is. Sterker nog, de kans is groot dat we onze intuïtie zijn gaan wantrouwen! Omdat de kans op afwijzing anders toenam.

Toen mijn zoon 8 jaar oud was tekende hij heel graag en wilde op tekenles. Na de eerste les kwam hij teleurgesteld thuis. Het was helemaal niet leuk geweest. Wat bleek? De juf wilde dat hij een kast tekende en vertelde daarbij precies welke voorwerpen hij op de planken van de kast moest tekenen en hoe. Maar mijn zoon was helemaal niet geïnteresseerd in het leren tekenen van juiste verhoudingen van kopjes en vaasjes. Hij wilde vrij tekenen van binnenuit. Na 5 lessen stopte de cursus en is hij nooit meer op tekenles gegaan. Ik stelde hem nog voor om op zoek te gaan naar een docent bij wie hij vrijer mocht tekenen, maar hij wilde niet meer.

Onze beschermingsmechanismen

De kans op afwijzing voorkomen… Daar doen we toch alles voor? Dat is wat we in onze vroege kinderjaren zo goed geleerd hebben. Ons beschermen voor de pijn van afwijzing.

Hoe we dat doen? In mijn vorige blog ‘Hoe angsten van vroeger ons in het hier en nu belemmeren’ heb ik enkele beschermmechanismen beschreven.

Voor het kind dat je ooit bent geweest, was deze bescherming noodzakelijk om je staande te houden. Voor de volwassene die je nu bent, is deze bescherming een belemmering die je in de weg staat om vrijuit jezelf te zijn.

Kindpositie in relaties

Bij het losmaakproces van kind naar volwassenheid hoort ook het afscheid nemen van zelfdestructieve patronen. Echter, zolang je dat onderdeel van het proces naar volwassenheid niet bewust aangaat, blijf je op dat stuk hangen in een afhankelijke kind-positie. De kind-positie zie je niet alleen terug in de relatie met je ouders, maar ook in partnerrelaties, werkrelaties, relaties met je kinderen, in vriendschappelijke relaties en… in de relatie met jezelf.

In de relatie met jezelf ben je niet vrij, zolang jij jezelf niet helemaal omarmt zoals jij bent. Zolang je de toegang tot je intuïtie hebt afgesloten, houd je een essentieel deel van jezelf buiten je waarneming. Je mist de verbinding met je diepste bron van wijsheid.

Hoe kom je weer in verbinding met jezelf?

1. Stap één is; stop met je druk maken over wat anderen denken. Doe eens iets wat dwars tegen de regels ingaat. Maak je een keer niet op, als je daar geen zin in hebt. Stop met sociaal wenselijk doen en volg je eigen wensen en verlangens.
2. Ga spelen! Stel je voor dat je weer het onbevangen kind bent dat je ooit was. Trek twee verschillende sokken aan en lach om de reactie van anderen. Zet je favoriete nummer op en dans in de woonkamer. Laat je gaan! Je hoeft je niet altijd in te houden.
3. Geef jezelf ruimte om af te wijken van de norm. Een van de grootste dooddoeners die ik ken is de uitspraak ‘Doe normaal. Dan doe je al gek genoeg.’. Wat is er nou mis met ‘gek doen’? Ik vind het echt verdrietig dat veel van ons zichzelf zo kort houden. De gevolgen ervan kom ik in mijn praktijk dagelijks tegen.

Als we nou met zijn allen meer tolerantie opbrengen voor de onderlinge verschillen en ieder zijn eigen ruimte gunnen, dan zou de wereld er een stuk mooier uitzien! Are you in?

Pak je eigen ruimte – zomeraanbod